ಮರೆತರೂ ನೀ, ಮರೆಯಲಿ ಹ್ಯಾಂಗಾ

ಬೇಸರವೆನಿಸುವುದೋ ಇನಿಯಾ
ನಿನ್ನಯ ದನಿಯನು ಕೇಳದ
ಬೆಳಗೇ ಬೇಸರವೆನಿಸುವುದೋ....

ಉರೋರ ದಿಬ್ಬದ
ಕಲ್ಲಿನ ಸುತ್ತಲು ಹಸಿರೆಲೆ
ಚಿಗುರಿಹುದೋ ಇನಿಯಾ
ಹಸಿರೆಲೆ ಉಸಿರಲಿ
ನಿನ್ ನಗು ಇರದಿರೆ
ದಿಬ್ಬದ ಹುಲ್ಲಿನ
ಹಾಸೇ ಬೇಸರವೆನಿಸುವುದೋ....

ಹಿತ್ತಿಲ ಮರೆಯ
ಗುಟ್ಟಿನ ಜಾಗದಿ ಮಲ್ಲಿಗೆ
ಹಬ್ಬಿಹುದೋ ಇನಿಯಾ
ಮಲ್ಲೆಯ ಮೂಡಿದ
ನನ್ನೀ ಅಂದವ
ನೋಡಲು ಬರದಿರೆ
ಮಲ್ಲೆಯ ಮೊಗವೇ ಬೇಸರವೆನಿಸುವುದೋ....

ಚಿಗುರಿದ ಮಾಮರದೊಳಗಿನ
ಗೂಡಲಿ ಕೋಗಿಲೆ
ಕುಳಿತಿಹುದೋ ಇನಿಯಾ
ಕೋಗಿಲೆಯಂತೆ ನಾನೂ ಹಾಡುವೆ
ನೀ ಆಲಿಸ ಬರದಿರೆ
ಕೋಗಿಲೆ ದನಿಯೇ ಬೇಸರವೆನಿಸುವುದೋ....

ನನ್ನೊಡಲೊಳಗೆ
ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ ನಿನ್ನ
ನೆನಪೇ ಕಾಡಿವೆಯೋ ಇನಿಯಾ
ಪ್ರತಿ ನೆನಪಿನ ಉಸಿರಿಗೂ
ಭರವಸೆ ಚಿಮ್ಮಿಸಿ ನನ್
ಜೀವದೊಳ್-ಜೀವವ ಬೆರೆಸದೆ ಹೋದರೆ
ಈ ಜೀವನವೇ ಬರಿ ಬೇಸರವೆನಿಸುವುದೋ ...

ಹಳ್ಳೀ ಬೆಳಕು

ಜೋಗದ ಸಿರಿ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ

ಧರೆಯ ಝರಿಯ ಸೊಬಗಿನಲ್ಲಿ
ಕಾನಿನಂಚ ಹಸಿರಿನಲ್ಲಿ
ಬೇಳೆ ಕಾಳು ಅಡಿಕೆ ನೆಟ್ಟು
ಹುಲ್ಲ ಸೂರ ಮನೆಯ ಮಾಡಿ
ಬದುಕು ತಾನೆ ಸುಖಿಸುತಿರಲು
ಮನೆಯು ಮುಳುಗೋ ಸುದ್ದಿಯೊಂದು
ಊರ ತುಂಬಾ ಹರಡಿತು
"ಜೋಗದ ಬೆಳಕು" ತನ್ನ ಸಣ್ಣ ಕಣ್ಣ ತೆರೆಯಿತು.

ಜೋಗದ ಸಿರಿ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ!!!

ಬಿಡದೆ ಬರುವ ಮಳೆಯ ನೆರೆಗೆ
ಗಗನ ಚುಂಬಿ ಒಡ್ಡನೊಡ್ಡಿ
ಬಿರನೆ ತುಂಬೋ ನೀರಿನಲ್ಲಿ
ಬೆಳೆದು ನಿಂತ ಪೈರ ಜೊತೆಗೆ
ಬದುಕೋ ಆಸೆ ಮುಳುಗುತಿರಲು
ಜನರ ಆಕ್ರಂದನ ಮುಗಿಲ ಮುಟ್ಟಿತು.
ತಾನೇ ನೆಟ್ಟ ಸಸಿಯನಪ್ಪಿ ನೀರಿನೊಳಗೆ ಪ್ರಾಣ ಬಿಟ್ಟ
ನಮ್ಮ ತಂದೆ ಕೊನೆಯ ಉಸಿರು ಅಲ್ಲೇ ಹಾಗೆ ಉಳಿಯಿತು.

ಜೋಗದ ಸಿರಿ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ!!!

ಕಷ್ಟನೆಲ್ಲಾ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು
ಊರ ಬಿಟ್ಟು ಊರ ದಾಟಿ
ತಿಳಿಯದಾದ ಜಾಗ ಸೇರೇ
ನೀರ ನೆನಪು ಇನ್ನೂ ದುಃಖ ತರವುದು
ಹಳೆಯ ಮನೆಯ ತೋಟದಲ್ಲಿ
ಮುಳುಗಿ ಹೋದ ಬೊಳು ಮರದಿ ಒಂಟಿ ಕಾಗೆ
ಕೂಗುತಿತ್ತು ತಿಥಿಯ ದಿನವ ಹೇಳಲು

ಜೋಗದ ಸಿರಿ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ!!!

ಸಾಲದಲ್ಲೆ ಸಸಿಯ ನೆಟ್ಟು
ಕಣ್ಣ ನೀರ ಬುಡದಿ ಸುರಿದು
ಹತ್ತು ತಿಥಿಯು ಕಳೆದೆ ಹೋಯ್ತು
ಹೊಸತು ಬೆಳೆಯ ಕಾಣಲು
ಮುಳುಗಿಹೋದ ಹೊಲದಿ ಹುಟ್ಟಿ ಬಂದ ಹಳ್ಳಿ ಬೆಳಕು
ಯಾವ ಪೇಟೇ ಸೇರಿ ಹೋಯ್ತೋ
ಯಾರ ಮನೆಯ ಬೆಳಗಲೋ...

ಜೋಗದ ಸಿರಿ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ!!!

ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಮೊನ್ನೆ ತಾನೇ
ತಂತಿ ಮೇಲೆ ಬೆಳಕು ಬಂತು
ಒಮ್ಮೆ ಮಿಂಚಿ ಹಾಗೆ ಹೋಯ್ತು
ಆರ್ದ ಗಂಟೆ ನಿಲ್ಲದು; ತಂದೆ ತಿಥಿಗೂ ಬಾರದು.
ಚಿಮಣಿ ಬೆಳಕ ಮಬ್ಬಿನಲ್ಲಿ
ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಕಂದ ಪದ್ಯವೊ೦ದ
ಕ೦ಠಪಾಠ ಮಾಡುತಿದ್ದ
"ಜೋಗದ ಸಿರಿ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ..."

ಆತ್ಮ

ಬಿಳಿ ಹಾಲು
ಝರಿ ನೀರು
ಗಿಳಿ ಹಸಿರು
ಶುಭ್ರಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದಿಲ್ಲ
ನಮ್ಮ "ಮನಸ್ಯಾ"ಕೆ ಹೀಗಲ್ಲ?
ನಂಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ಹುಳಿ ಮಾವು
ಸಿಹಿ ಜೇನು
ಬಿಸಿ ತುಪ್ಪ
ಮಗೆ-ಮಗೆದು ತಿಂಬ "ದೇಹ"ಕ್ಕೆ
ಹಸಿದವರು ಯಾಕೆ ಕಾಣಲ್ಲ?
ಇದರ ನಡೆ
ಒಂಚೂರು ನಂಗೆ ರುಚಿಸಲ್ಲ.

ಬಾನ ಸೂರ್ಯ
ಬಿಸೋ ಗಾಳಿ
ಹೊತ್ತಿರುವ ಈ ಭೂಮಿ
ತಮಗ೦ತ ಏನ ಕೂಡಲ್ಲ.
"ಬುದ್ದಿ" ಏನು ಕಲಿಯಿತೋ ಎಂಥೋ
ತನ್ ಕೆಲಸ ಬಿಟ್ರೆ
ಅದಕೆಂತ ಕಾಣಲ್ಲ.
ಬರೀ "ಅಹ೦"ದೊಳಗೆ ಮುಳುಗಿದೆಯಲ್ಲ.

ಎತ್ತರದ ಆ ಗುಡ್ಡ
ದಟ್ಟನೆಯ ಈ ಕಾಡು
ಸುತ್ತಿರುವ ನೀರ್ಮೋಡ
ತ೦ಪೊ೦ದೆ ಸೆಳೆದು ತರುವ೦ತೆ
"ಆಲೋಚನೆ"ಗಳ್ಯಾಕೆ ಏನೂ ಮಾಡಲ್ಲ?
ಪರರ ಜರಿವದ ಬಿಟ್ಟು
ಬೇರೆಂತು ಅವಕೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ.

ಹಸಿ ಸುಳ್ಳು
ಬರೀ ಪಾಪ
ಮನಸೊಳಗೆ ಇಣುಕಿದರೆ
ಕಶ್ಮಲವೇ ಎಲ್ಲಾ...
ಯಾರ ತಪ್ಪೋ -
ನನಗ್ಯಾಕೆ ಶಿಕ್ಷೆಯೋ?
ಈ ಮರು-ಹುಟ್ಟು, ಮುಕ್ತಿ
ಇನ್ಯಾರಿಗೋ??
ನನಗ೦ತು ಒಂದೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ.

ಜಾತಿ ಮೀನು

ಮೆಲ್ಲನೆ ಹರಿವ ನೀರು
ಅಲ್ಲೊಂದು ಬಿಳಿ ಮೀನು
ಜೊತೆಗೊಂದು ಕರಿ ಮೀನು
ಬಿಳಿ ಮೀನ್ಗಳಾಟ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಚಂದ
ನನ್ನ್ ಕಣ್ಣ ಸೆಳೆದದ್ದು ಕರಿ ಮೀನಿನ೦ದ

ಕಲ್ಹತ್ತಿ ಇಳಿವಾಗ, ಗಿಡಸುತ್ತಿ ಬರುವಾಗ
ಒತ್ತೊತ್ತಿ ಈಜುವುವು ನವ ಜೋಡಿಯಂತೆ
ಹಗಲೆಲ್ಲ ಅಡುವುವು, ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಹರಡುವುವು
ಇಡೀ ಇರುಳ ಕಳೆಯುವುವು ಬೆಳಗಿನ೦ತೆ
ಬಿಳಿ ಮೀನಿಗ೦ತು ಕರಿ ಮೀನಿನದೇ ಚಿ೦ತೆ - ನನ್ನ೦ತೆ

ಹಗಲಿರುಳು ಮೈಮರೆತು ಎಡೆಬಿಡದೆ ಕಲೆತಿರುವ
ಈ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಬಿಳಿ ಮೀನ ಗು೦ಪೊ೦ದು ಸುತ್ತುವರೆದಿತ್ತು,
ಮು೦ದಾಗುವ ಅವಘದವ ನೆನೆದು ನನ್ಮನವು ನಡುಗಿ,
ಮೈಯಲ್ಲಾ ಬೆವರಿ ಜೀವಾ ತಾ ಕುಸಿಯತೊಡಗಿತ್ತು.
ಪ್ರೆಮಿಗಳ ಬದುಕು ಇನ್ನೆ೦ತೋ ಎಂದು ದಿಗಿಲುಗೊ೦ಡಿತ್ತು

ನಲಿವ ಮೀನ್ಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ದಿಗಿಲಿಲ್ಲ,
ಅಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದು ಸಾಯುವುದಿಲ್ಲ...
ನನಗ್ಯಾಕೊ ನನ್ನ ಕರಿಮಿನಿನದೇ ಬಹಳ ಚಿ೦ತೆ
ಕೊಳದ ಮೀನ್ಗಳು ಮರುಗಿದವು ಏನೋ ಅರ್ಥವಾದಂತೆ....

ನಾಕು ಕನಸು

ಮುಂಜಾವೇ ಹಂಗ
ಕನಸು ಮುಗಿದೊಡನೆ ಬೆಚ್ಚೆದ್ದು ಕುಳಿತಿದ್ದೆ ಹಿಂಗ

ಹಸಿರೆಲೆಯ ಮೊಗ್ಗಿನ್ನೂ ಅರಳಿರಲಿಲ್ಲ,
ಮೃದುವಾಗಿ ಎಳೆತಂದು
ಮಡಿಲೊತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ, ಕಣ್ಬಿಟ್ಟಾಗ
ಮೊಗ್ಗಿರಲಿಲ್ಲ - ಈ ಮುಂಜಾವೇ ಹಂಗ...

ತಿರುಗಿ ಮಲಗಿದರೆ ಮನೆ ತುಂಬಾ ಮೊಗ್ಗಿನದೇ ಕಂಪು
ಗಮಗಮನೆ ಮೂಗೇರಿ ಮನವನಾವರಿಸಿತ್ತು ತಂಪು
ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಮೂರೇಗೇಣು; ಎಚ್ಚೆತ್ತು ನೋಡಿದರೆ
ಇನಿತು ಕಂಪಿರಲಿಲ್ಲ - ಈ ಮುಂಜಾವೇ ಹಂಗ...

ಮೊಗ್ಗು ಚೆಲುವಾಗಿತ್ತು, ಚೆಲುವರಳಿ ಹೂವಾಗಿತ್ತು,
ಹೂನೋಟ ನಗುವಾಗಿ, ಆ ನಗುವು ಗುಂಗಾಗಿ, ಇಡೀ ದೇಹ
ಹೂವೊಳಗೆ ಹುದುಗಿ ಹೊಗಿತ್ತು. ಹುದುಗಿದ ಕೈಯ
ಹರವಿಗೆ ಹೂವೆ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ - ಈ ಮುಂಜಾವೇ ಹಂಗ...

ನನ್ ಜೀವ ಹೂವೇರಿ, ಮನಸು ಮಕರ೦ದವ ಸೇರಿ
ಆ ಸುಖವು ಹಣ್ಣಾಗಿ, ಇಡೀ ಹಣ್ಣು ಸಿಹಿಯಾಗಿ, ಬದುಕು
ಬಯಸಿದ೦ತಾಗುವ ಮೊದಲೇ ವಿದಿ ತಾನೊ೦ದ ಬಗೆದಿತ್ತು.
ಕೈಸಿಗದ ಹೂವು ಮರೆಯಾಗಿ ದೂರ ಸರಿದಿತ್ತು - ಈ ಮುಂಜಾವೇ ಹಂಗ...